Edinburgh naar Glasgow in een kwartier?
Maglev technologie zal het landschap van Schotland radicaal veranderen. De 80 kilometer tussen twee van de grootste steden van Groot-Brittannië zou in vijftien minuten kunnen worden afgelegd, elk kwartier. De 480 km/u dienst zou van de grootste stad van Schotland (Glasgow) en de administratieve hoofdstad van Schotland (Edinburgh) één enkele markt maken en een enorme impuls geven aan de economie van de Central Belt van Schotland. Behalve één ding: het zal nooit gebeuren.
Net binnengekomen nieuws. Net binnen van vijftien jaar geleden. Zeg niet dat RailTech.com niet de eerste is met het laatste nieuws. Er zijn plannen onthuld om een futuristische vaste magneetzweefbaan door Centraal-Schotland aan te leggen die de steden Glasgow en Edinburgh in slechts vijftien minuten met elkaar verbindt, bijna drie keer zo snel als de snelste treinen ooit tussen de twee steden. Het enige probleem met het grootse plan om de steden met elkaar te verbinden in minder tijd dan nodig is om te lopen tussen de belangrijkste eindstations Glasgow Central en Glasgow Queen Street is dat het er nooit van is gekomen. De volledige plannen en beraadslagingen zijn nog maar net onthuld, als onderdeel van een jaarlijkse opening van de regeringsnotulen.
Niet de meest opwindende lectuur
Elk jaar, begin januari, wordt een nieuwe tranche van beleidsbeslissingen van de overheid en notulen van vergaderingen vrijgegeven en beschikbaar gemaakt voor het publiek. Sommige overheidsdocumenten worden voor verschillende perioden onder een embargo van geheimhouding gehouden, afhankelijk van de aard van de discussies en welke van de Britse overheidsinstanties erbij betrokken waren.
Het meest gevoelige materiaal kan tientallen jaren geheim blijven. Zaken met betrekking tot een nieuwe vaste verbinding tussen de grootste steden van Schotland waren iets minder controversieel. Hoewel de voorstellen vanaf het begin openbaar waren, zijn de details van vergaderingen en notulen al na vijftien jaar vrijgegeven – iets langzamer dan de geschatte reistijd. Misschien heeft het prijskaartje van £ 2 miljard (€2,38 miljard) (oplopend tot £ 6 miljard) de ministers aangemoedigd om de zaak “niet op grote schaal te bespreken”.
Fanatiek voor vijftien minuten
Als het concept van zeer snelle vaste verbindingsverbindingen je bekend voorkomt – of misschien nog wel meer als het opgeven van plannen voor zeer snelle vaste verbindingsverbindingen je bekend voorkomt – dan verbeeld je je dat niet. Een magneetzweefbaan op maat tussen Edinburgh en Glasgow was een concept dat volgde op een verlaten plan om Londen, Birmingham, Manchester, Newcastle, Edinburgh en Glasgow te verbinden met een “ultrasnelle” magneetzweefbaan.
Het is dan ook geen verrassing dat dat project niet van de grond kwam. De concepten van connectiviteit en kosten bleken geen magnetische aantrekkingskracht uit te oefenen op de toenmalige regering en het hele project verloor stilletjes aan aantrekkingskracht. In Schotland kwam het hele idee echter tot in een commissiekamer in Holyrood, voordat het volledig werd gedemagnetiseerd. “Fanatiek voor een kwartier” mag dan de slogan van het project zijn geweest, maar in werkelijkheid was het niet meer dan “overwogen voor een paar”.
Het zal geen verrassing zijn dat de belangrijkste reden voor het mislukken van het project het prijskaartje van vele miljarden ponden was. Edinburgh en Glasgow worden nog steeds met elkaar verbonden door verschillende conventionele spoorlijnen, die in het beste geval 45 minuten nodig hebben om de reis te voltooien. Hoewel het ogenschijnlijk een Britse uitvinding is, heeft het Verenigd Koninkrijk ooit maar één magneetzweefbaan gehad – een korte people mover op Birmingham Airport. Het 600 meter lange spoor werd een tijdje geleden gesloten – het is vervangen door conventionelere technologie. Ironisch genoeg komt de afgelegde afstand overeen met een wandeling van iets minder dan een kwartier.
