Onverwachte limiet in de bagagegebieden van treinen in het Verenigd Koninkrijk

Er is een bagagekrapte op het Britse netwerk. De groei van het aantal treinen in het Verenigd Koninkrijk is te wijten aan een toename van het aantal vakantiereizen, die teruggrijpt naar de dagen van dagtripjes naar de badplaatsen en vakanties in eigen land. De echo’s doen denken aan de jaren zeventig en tachtig, toen treinen met locomotieven de norm waren en een eindeloze voorraad overbodige oude rijtuigen bijna naar believen kon worden ingezet. De dicht op elkaar geplaatste, vaste treinstellen van tegenwoordig bieden minder flexibiliteit en hebben vaak te weinig ruimte. Dat is een groter probleem dan ooit op de overvolle Britse spoorwegen.

In Groot-Brittannië zijn mensen gewend dat ze te horen krijgen dat ze matig moeten zijn. Bijvoorbeeld vijf minuten douchen – hoewel de meeste Britten dat eerder een uitdagend lange tijdsduur vinden dan een tijdslimiet. Dan is er ook nog dat je alleen zoveel water kookt als je nodig hebt, het licht uitdoet als je de kamer verlaat, langs de kerkbank loopt en zelfs na één uur ’s middags nog telefoneert (ja, piekuren was nog iets). Nu is er echter een grens overschreden: beperk je bagage in de trein. Dat lijkt een matiging te ver en heeft de controverse aangewakkerd.

Bagagelimieten opleggen zoals bij een luchtvaartmaatschappij

De opwinding van vrijetijdsreizen met treinen in het Verenigd Koninkrijk gaat steeds meer gepaard met een groeiende bezorgdheid. Zoals gewoonlijk is het de schuld van die vervelende klanten, die gewoon in de weg zitten – of, in dit geval, is het hun bagage die alles in de weg zit. Op de huidige spoorwegen zijn de meeste passagiers het erover eens: er is onvoldoende bagageruimte. Nu steeds meer reizigers mooie reizen maken naar bestemmingen aan zee, is de vraag hoe de bagage moet worden beheerd een dringende kwestie geworden voor zowel reizigers als de spoorwegindustrie.

Treinen vervoeren niet alleen gretige passagiers maar ook een heleboel bagage, wat een debat op gang brengt over de vraag of passagiers met of zonder bagage voorrang moeten krijgen. Vanuit operationeel oogpunt leidt de toestroom van extra bagage tot zorgen over langere stops op stations, wat kan leiden tot wijzigingen in dienstregelingen en zelfs een vermindering van diensten om vertragingen te voorkomen.

Een van de voorgestelde oplossingen is het volgen van luchtvaartmaatschappijen, zoals EasyJet of Jet2, en het invoeren van bagagetarieven. Dit idee roept vragen op over eerlijkheid en toegankelijkheid voor passagiers, vooral omdat de vraag naar vrijetijdsbesteding blijft stijgen. De recente beslissing van de London North Eastern Railway (LNER) om bagagelimieten in te voeren zoals bij een luchtvaartmaatschappij, heeft al tot controverse geleid.

Koffers gestapeld tegen ramen

Het is dan ook geen verrassing dat de handhaving van de bagagelimieten als een loden ballon is aangekomen (loden ballonnen zijn eigenlijk wel toegestaan in treinen, maar met beperkingen qua grootte). LNER wordt geconfronteerd met een aanzienlijke toename van vrijetijdsreizen na de pandemie. Dit kan als een verrassing komen voor de overheidsmanagers die de dienst beheren, maar LNER bedient de drie populairste toeristische bestemmingen in het Verenigd Koninkrijk: Londen, York en Edinburgh. Toeristen, vooral overzeese bezoekers, hebben toevallig bovengemiddeld veel bagage bij zich.

In overeenstemming met de nationale vervoersvoorwaarden beperkt LNER passagiers nu echter tot één grote koffer, een handtas en een kleine handtas. Posters op het netwerk herinneren aan deze beperkingen tijdens drukkere periodes wanneer de ruimte beperkt is. De maatregel is bedoeld om taferelen met overvolle treinen te voorkomen, waarbij passagiers beelden tweeten van koffers die tegen ramen en langs gangen zijn gestapeld. Veel succes daarmee.

Complexiteit van het beheren van de toegenomen vraag

Er is bezorgdheid geuit over de mogelijke gevolgen voor de toegankelijkheid, omdat ruimtes die bedoeld zijn voor rolstoelen of passagiers met mobiliteitsproblemen geblokkeerd kunnen worden door te grote koffers. Norman Baker, van de Campaign for Better Transport, erkent de behoefte aan innovatieve oplossingen, maar waarschuwt voor mogelijke bureaucratische uitdagingen bij het handhaven van dergelijk beleid.

Andere spoorwegmaatschappijen, zoals Lumo (een populaire goedkope open toegang rivaal van LNER op de route Londen – Edinburgh), hebben ook bagagebeperkingen ingevoerd, waarbij klanten één kleine tas en één middelgrote koffer mogen meenemen. De baas van Lumo, Martijn Gilbert, stelde zelfs een gedifferentieerde prijsstructuur voor op basis van de grootte van de bagage. Terwijl het bagagedebacle zich ontvouwt, staat de spoorwegindustrie voor de uitdaging om een balans te vinden tussen het accommoderen van het groeiende aantal vrijetijdsreizigers, het garanderen van toegankelijkheid voor alle passagiers en het vinden van innovatieve oplossingen om de reis net zo naadloos te laten verlopen als de bestemming. De bagagekrapte op treinen in het Verenigd Koninkrijk benadrukt de complexiteit van het beheren van de toegenomen vraag met behoud van een positieve reiservaring voor alle betrokkenen. Extra wagons zijn tegenwoordig geen optie.

Verder lezen:

• Britse studie vindt vluchten tijdens de feestdagen tot vijf keer goedkoper dan de trein
• Beroemdheden en spoorwegbazen behoorden tot de honderden mensen die vastzaten door uitgevallen kabels in het westen van Londen
• HS2 vordert in Birmingham en West Midlands